Mein blindes Herz

Ook in het echte leven lijdt Christos Haas, die Kurt speelt, aan het syndroom van Marfan (een genetische afwijking die onder meer de ogen, het hart en botgroei aantast). Maar de film is veel meer dan een verslag van zijn aandoening.
Nadat hij zijn bezitterige moeder heeft vermoord, maakt Kurt een tocht waarbij de grenzen tussen dader en slachtoffer vervagen. Hij ontmoet andere gehandicapten in een verzorgingstehuis, zwerft rond in de randgebieden van die gemeenschap en raakt bevriend met Conny, een 13-jarig meisje dat gevlucht is uit een gebroken gezin en zich direct aansluit bij Kurts verzet tegen zijn lichaam, en daarbij de afgrond negeert waarop zijn lichaam afstevent.
De film is een studie van een gehandicapte vanuit het perspectief van die persoon, maar werpt ook fundamentele kwesties op. Dat gebeurt op een verrassende maar effectieve manier, met poëtische beschrijvingen en verbluffende zwart-witbeelden. Het contrast tussen de fraaie vorm en de vaak ondraaglijke inhoud geeft de tegenstrijdigheden in Kurt perfect weer.
Waar trek je de grens tussen veroordeling en mededogen? Hoe ga je om met het verontrustende conflict tussen omstandigheden en wil, overleven en deugdzaamheid, en met de huidige technologische wereld die van ons lichaam een anoniem voorwerp lijkt te maken? Hoeveel schuld kan een mens verdragen?