In 2006 debuteerde Carlos Armella (in co-regie met Pedro González-Rubio) met Toro negro, een indrukwekkend documentair portret dat zonder twijfel inspiratie leverde voor zijn eerste eigen speelfilm. In het met een bijdrage van het Hubert Bals Fonds gemaakte, onheilspellende Las voces stelt Armella de vraag wat er met de hoofdpersoon van een documentaire kan gebeuren nadat diens filmische nut bewezen is.
De filmmaker Sebastian maakt vanuit Mexico-Stad de omgekeerde reis die vrijwel alle inwoners van het verlaten, stoffige gat La Estancia gemaakt hebben. Op zoek naar inspiratie (en een beter leven?) stuit hij op de enige twee achterblijvers van het dorp: de bejaarde Don Jesús Vallejo en zijn zoon Juan Diego. Gefascineerd door hun geïsoleerde levens en Juan Diego’s totale eenzaamheid begint Sebastian te filmen.
De onwaarschijnlijke maar intense vriendschap tussen de leeftijdgenoten wordt ruw verstoord wanneer Sebastian terugkeert naar zijn leven in de stad, maar hij belooft terug te keren. Jaren later houdt hij woord, en al lijkt Juan Diego nergens te bekennen, in het dorp broeit hun hechte verbond nog na.
Film details
- Productielanden
- Argentinië, Mexico
- Jaar
- 2014
- Festivaleditie
- IFFR 2014
- Lengte
- 106"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
A Spell to Ward Off the Darkness
We volgen een man tijdens drie ogenschijnlijk losstaande momenten in zijn leven: als lid van een woongroep, afgezonderd in de wildernis en als zang
-
Costa da Morte
Poëtische documentaire over de verraderlijke noordwestkust van Galicië, die door talloze schipbreuken en razende stormen met recht de naam ‘K
-
Jacky au royaume des filles
In het koninkrijk van ‘Bubunne’ zijn de vrouwen aan de macht, terwijl mannen gesluierd het huishouden doen. De lieftallige jongeman Jacky moet een