Kamera obskura

De film begint met drie levensechte Filipijnse filmarchivarissen, die tijdens een persconferentie bekendmaken dat er een oude film ontdekt is in een magazijn. Alleen de credits en het slot ontbreken, wat de vondst des te mysterieuzer maakt. De stilering doet echter sterk denken aan het Duitse expressionisme en Russische formalisme en dus dateert men de zwart-wit speelfilm op eind jaren 1920. Eén probleem echter: in die tijd maakte men in de Filipijnen dergelijke films niet.
Voor Raymond Red was dit project zowel stilistisch als conceptueel een ambitieuze oefening. De gevonden film vertelt over gevangene Juan, wiens cel is als Plato's grot. Als hij ontsnapt ontvouwt zich een verhaal dat topzwaar is van metaforen over macht en corruptie, met talloze verwijzingen naar de lokale en koloniale geschiedenis.
De keuze voor elektronische muziek in plaats van een traditionelere pianopartituur is het meest opzettelijke anachronisme van de film.