Concrete Night

Voordat zijn oudere broer naar de gevangenis gaat zwerft de veertienjarige Simo nog een onzalige nacht lang met hem door de duistere uithoeken van Helsinki. Hij is net zo kwetsbaar als de jonge Russische cadetten en Tsjetsjeense kinderen uit de magistrale documentaire The 3 Rooms of Melancholia (2004) van dezelfde regisseur.
In Concrete Night, naar de roman van Pirkko Saisio, neemt Honkasalo (filmmaker sinds 1967) ons mee naar de claustrofobische wereld van betonnen woonkazernes waar Simo's labiele moeder zich in haar flatje heeft verschanst. De jongen is nog onbevangen genoeg om vol verwachting omhoog te kijken naar de wolken, maar even snel is hij onder de indruk van de cynische levenslessen van zijn broer. Vrouwen mag je slaan en zonder hoop ben je het beste af.
Gefotografeerd in gestileerd zwart-wit met expressionistisch gebruik van licht en donker ontvouwt dit alles zich als een odyssee met symbolische ondertonen, in het verlengde van de nachtmerries waaruit Simo ontwaakt. Een requiem voor de teloorgang van de jeugd.