Até ver a luz

Reboleira, de armoedige buitenwijk van Lissabon die ook al in Basil da Cunha’s twee korte films Nuvem en Os vivos também choram figureerde, is opnieuw het decor in dit krachtige speelfilmdebuut. Anders dan collega-regisseur Pedro Costa, die ook zijn verhalen in een buitenwijk van Lissabon situeerde, vertelt Da Cunha zijn verhaal meer in de stijl van de klassieke film noir - met een uitgebeend misdaadverhaal, en nauwe gangen en kamers waar het altijd nacht lijkt te zijn.
Net ontslagen uit de gevangenis keert Sombra terug naar zijn oude buurt. Binnen een paar dagen belandt hij alweer in een volstrekt onhoudbare situatie als hij een lening van een lokale drugsdealer niet kan terugbetalen. Er zit niets anders op dan te vluchten. Maar waarheen? Zijn vijanden zijn immers overal.
Da Cunha heeft veel aandacht voor couleur locale, wat onder meer blijkt uit kleine ongedwongen terzijdes over religie en traditie. Maar het klinkt vooral door in de dialogen, die hij door de niet-professionele acteurs zelf liet schrijven.