They’ll Come Back

In al zijn eenvoud is de openingsscène van They’ll Come Back uitermate effectief. Van grote afstand zien we te midden van een uitgestrekt heuvellandschap een auto stoppen langs de kant van de weg. Twee figuren stappen uit de auto. We weten niet waarom, en kunnen er ook geen oordeel over vellen. Het blijken Cris (12) en haar iets oudere broer die – terecht of onterecht – uit de auto zijn gezet door hun ouders. Zij weten niet waar ze aan toe zijn; ze gaan er eerst maar vanuit dat de ouders toch wel terug zullen komen.
De film toont vervolgens, fraai in beeld gebracht door cameraman Ivo Lopes Araújo, de avonturen van de jonge upperclass tiener, bij wie op haar zoektocht naar bekend terrein langzaam de ogen open lijken te gaan: ze krijgt door wie ze is, waar ze vandaan komt en in welk land ze leeft.
Marcelo Lordello weet, in zijn eerste fictieregie na een aantal documentaires, de kijker mee te nemen op dat traject. Een traject dat zeker universeel is voor pubers, maar hier op subtiele wijze door een land voert dat ondanks – of juist vanwege – de snelle economische ontwikkelingen met grote klassentegenstellingen te maken heeft.
Met They’ll Come Back, dat op het festival van Brasilia reeds een aantal prijzen won, wordt duidelijk dat er voorlopig nog geen rem zit op de creativiteit van de filmmakers uit Recife en Pernambuco: eerder hadden onder anderen Cláudio Assis, Gabriel Mascaro, Marcelo Gomes en Kleber Mendonça al succes in Rotterdam.

• 

• 

• 

• 

•