De derde film van regisseur Pablo Larraín over de Chileense dictatuur van generaal Pinochet, die duurde van 1973 tot 1990. Na zijn film over het leven tijdens de dictatuur (Tony Manero, 2008, KNF-winnaar in Rotterdam) en één over het begin ervan (Post Mortem, 2010) toont hij nu de uiteindelijke doodsteek voor Pinochets regime: de pro-democratische Nee-stem in een referendum dat in 1988 onder internationale druk werd gehouden.
De hoofdrolspeler van Tony Manero en Post Mortem, Alfredo Castro, heeft ditmaal een belangrijke bijrol, terwijl de hoofdrol is weggelegd voor Gael García Bernal, die als commerciële reclamemaker de zwaarmoedige politieke oppositie aanzet tot een vrolijke, optimistische Nee-campagne. Na de strak gestileerde vormgeving en zwart-komische toon van zijn twee vorige films hanteert Larraín nu een reportagestijl, waarin dankzij het gebruik van oude U-matic-videocamera’s originele nieuws- en reclamebeelden naadloos konden worden geïntegreerd. Zie ook Prófugos in Signals: Changing Channels.
Film details
- Productielanden
- Chili, Frankrijk, VS
- Jaar
- 2012
- Festivaleditie
- IFFR 2013
- Lengte
- 118"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Soegija
Historische speelfilm toont op een bijzondere manier – bijzonder voor zowel Indonesië als Nederland – de gewelddadige scheiding tussen
-
Sedia elettrica – Il making-of del film Io e te
Jarenlang had maestro Bertolucci te veel last van zijn rug om te kunnen werken. Maar nu waagt hij zich opnieuw op een filmset voor Io e te (ook op
-
One Day When the Rain Falls
Zorgvuldig familieverhaal speelt zich deels af in een oud Javaans huis. Buiten regent het onophoudelijk. Het verhaal heeft drie delen met elk een f