36

De titel 36 verwijst naar het fotorolletje in het vroegere, analoge fototoestel van de filmmaker. 36 foto’s telde zo’n rolletje, en het was altijd een verrassing wat er na het ontwikkelen nu eigenlijk op stond. Vaak hadden zijn foto’s weinig met elkaar te maken, en vaak wist hij ook niet meer wanneer en waarom hij een foto genomen had.
Regisseur Nawapol Thamrongrattanarit gebruikt het getal 36 ook voor het indelen van zijn originele, efficiënt vertelde film, die uit 36 opnamen bestaat. Iets van de willekeur van de oude fotorol – en van het geheugen – wilde de maker hiermee oproepen, al wordt het verhaal uiterst volgbaar verteld. Hoofdpersoon van deze lichtvoetige en weemoedige speelfilm is Sai. Ze is locatiescout en voor haar werk legt ze veel met haar camera vast. Op een dag blijkt de harde schijf van haar laptop gecrasht en is ze een jaar aan foto’s kwijt. Ze heeft het gevoel dat ook een deel van haar eigen geheugen is gewist en doet er alles aan om de foto’s terug te krijgen.
Op een speelse manier wordt in deze film het veranderende geheugen aan de orde gesteld. Er wordt tegenwoordig steeds meer voor ons onthouden, maar wat onthouden we zelf nog? Diep verborgen in de kapotte harde schijf bevindt zich ook het beeld van een mogelijke liefde. Een volhardende zoektocht naar de verloren digitale tijd.

• 

• 

• 

•