Éden

In de schitterende openingsscène van Éden biggelt een traan uit het linkeroog van een mooie jonge vrouw, wier gezicht frontaal, in close-up in beeld is. De druppel valt echter niet naar beneden, maar trotseert de zwaartekracht en volgt een horizontale baan. Als de camera uitzoomt, wordt duidelijk dat de vrouw in een hemelsblauw inbouwzwembad ligt; met haar beide handen omklemt ze haar enorme buik. Ze is hoogzwanger.
Wat volgt is een indringend, dicht op de huid gefilmd portret van een eenzame, doodsbange vrouw, in de laatste dagen voor haar bevalling. Uit wanhoop zoekt ze steun bij een televisiedominee, die haar voor zijn draaiende camera confronteert met de man die de vader van haar ongeboren vrucht heeft doodgeschoten.
Leandra Leal is prachtig in de hoofdrol, en ook de schitterende fotografie van de buitenwijken van Rio de Janeiro en de hypnotiserende geluidsband (Leal geeft onder meer een gedenkwaardige, net niet helemaal zuivere interpretatie van de Spandau Ballet-hit True ten beste) dragen bij aan de intense, vervreemdende sfeer. Zie ook Harmonica's Howl en Rio Belongs to Us.