Rice City

De esthetiek hier is voornamelijk ontleend aan de film noir en het melodrama van de jaren dertig en veertig: het opbouwen van spanning door een knap verteld verhaal (conform alle conventies wat betreft camerawerk, art direction en mise-en-scène), maar dan zonder te neigen naar een definitieve, menselijke betekenis. Verlangens in het luchtledige frustreren zichzelf, zonder een duidelijk emotioneel hoogtepunt te bereiken.