Les amours imaginaires

Het jonge multitalent Xavier Dolan (hij is regisseur, scenarist en acteur) geldt sinds zijn debuut J’ai tué ma mère als een grote belofte. Met deze opvolger bevestigt hij zijn reputatie. Was zijn rauwe, semi-autobiografische debuut soms venijnig, in deze romantische komedie laat Dolan zich van een mildere kant zien.
Marie en haar beste vriend Francis (gespeeld door de regisseur zelf) vallen allebei als een blok voor de jonge god Nicolas. Tegenover elkaar ontkennen ze echter bij hoog en bij laag dat ze ook maar de geringste gevoelens voor hem koesteren. Ondertussen saboteren ze in het geniep elkaars kansen.
Op vrolijke wijze brengt Dolan het liefdesleed van de twintigers in beeld, begeleid door een eclectische soundtrack. Met kleurenfilters en slow motion zet hij de schermutselingen zo zwaar aan dat ze lachwekkend worden. Minder over the top, maar net zo geestig, zijn de intermezzo's met korte interviews waarin vrienden van Francis en Marie leeglopen over hun liefdesleven.