Docteur Chance

Ossang, een expert op het gebied van zwart-witfilms, maakte met Docteur Chance zijn eerste kleurenfilm. Hij werd gedreven door dezelfde experimentele opwinding die Sergej Eisenstein ooit bewoog: kun je het kleurgebruik in film op hetzelfde niveau brengen als van de schilderkunst van sommige middeleeuwse retabels, gravures van William Blake en schilderijen van Asger Jorn? In Docteur Chance, een verhaal over voortvluchtige minnaars, geeft F.J. Ossang het antwoord.
In zijn artikel Notes de travail (1996) formuleerde hij het in zijn niet te imiteren idioom als volgt: ‘Deze film zou de vlijmscherpe en vaag gekleurde puurheid van een gedicht van Georg Trakl moeten hebben - nee tegen cinema ellendiger dan ellende, seksueler dan seks, zwaarder dan het lood dat parafraseert. Detail: een zwart-wit close-up heeft niet het effect van een close-up in kleur (waarom). Waarom lijkt het draaiboek van actuele films ‘gecomatiseerd’ door de emanatie. Schending van kleuring door de structuren. Deterritorialisering.’