Dad

Een vader en een zoon. Ze brengen, voor het eerst in lange tijd, samen een dag door. Het is een mooie herfstdag en de natuur in dit deel van Slovenië, dicht bij de Hongaarse grens, is schitterend. Voorzichtig beginnen ze te praten. Over gewone, dagelijkse dingen, zoals schoolwerk. Maar ook over zaken waar vaders en zonen normaal niet zo snel over praten.
De eerste fictiefilm van Vlado Skafar, van wie eerder de documentaire Letter to a Child in Rotterdam vertoond werd, ligt dicht tegen de documentaire aan, maar is tegelijk poëtisch, lyrisch en dromerig. Langzaam vloeit de ene scène in de volgende over - met genoeg tijd ertussen om, volgens de maker, 'de ziel van het ene beeld in het volgende te laten opgaan'.
Een kwetsbare film is het resultaat, over de heldere maar onbenoembare liefde tussen vader en kind, over verwijdering en verbondenheid. Skafar neemt de kijker mee naar een bijzondere plek. Pas tegen het einde van de film doet de buitenwereld zijn intrede - een wrede maar veelzeggende inbreuk op deze dromerige, hoopvolle dag.