Totó

Net als in eerder werk heeft regisseur Peter Schreiner ook deze experimentele documentaire, over de intense heimwee van migrant Antonio Cotroneo, gefilmd in poëtisch, strak gekadreerd zwart-wit. De regisseur zet beeld en geluid (allebei van zijn hand) optimaal in om de worsteling van zijn onderwerp voelbaar te maken. Terwijl Cotroneo moeizaam zijn gedachten onder woorden brengt zoomt de camera sterk in op zijn gezicht, vooral op zijn diepzwarte, onafgebroken dwalende ogen, en is iedere zucht, steun en ademhaling duidelijk hoorbaar.
Schreiner filmt hem tijdens zijn werk als kassamedewerker in het Weense concertgebouw en tijdens zijn trips naar zijn geboortedorp Tropea, waar iedereen hem kent als Totó. Schreiners interesse ligt vooral bij het Calabrische kustplaatsje, met zijn vervallen huizen, kliffen, strand, toeristen en Totó’s intrigerende oude bekenden. Het leven in Wenen blijft verder oningevuld. Het onderwerp is immers Totó’s zoektocht naar wat hij eigenlijk zo mist.