The Eighteen Who Stirred up a Storm

Hoewel deze film een jaar na het succes van The Affair at Akitsu werd gemaakt, kon het verschil niet groter zijn. Misschien was hij te excentriek of zijn tijd te ver vooruit, maar deze film werd bij uitbreng totaal genegeerd en is pas recentelijk aan een herwaardering toegekomen. Hoewel het geen sensatiebeluste jeugdbendefilm is en ook geen marxistisch-humanistische aanklacht tegen sociale onrechtvaardigheid, komt Yoshida’s realistische schildering van een groep jonge contractarbeiders onder aan de maatschappelijke ladder nog het dichtst bij het Italiaanse neorealisme. Het verhaal is simpel, het zwart-wit breedbeeld camerawerk is sober en de jonge acteurs zijn allemaal amateurs. De ruwe jonge arbeiders krijgen niet de kans om individuen te worden maar blijven een anonieme groep, waarbij in de verhoudingen tussen mensen geen sprake is van wederzijds begrip en verzoening. Op deze afstandelijke manier confronteert Yoshida ons echter des te krachtiger met het absurde van een realiteit waarin menselijke wezens worden gebruikt alsof ze alleen maar arbeid leverende ‘dingen’ zijn, maar heeft daarop geen eenvoudige antwoorden.