Memories of a Burning Tree

Evenals de andere filmmakers in het Forget Africa-project was Sherman Ong nooit eerder in Afrika geweest. Ook was zijn budget niet hoger dan dat van zijn collega's. Hij bleef wel iets langer in Dar es Salaam, Tanzania, doordat hij zijn financiële middelen dun uitsmeerde, maar dat levert toch niet een verklaring voor het feit dat Ong in die korte tijd, in dat vreemde land en met die beperkte middelen een lange speelfilm kon maken.
Het geheim zit in zijn werkwijze. Eerder liet Ong met zijn in Japan opgenomen film Hashi (2008) al zien dat hij in een vreemd land waarvan hij de taal niet machtig is, toch al improviserend een speelfilm kan maken. Ook Memories of a Burning Tree is improviserend tot stand gekomen. Ong houdt van de werkwijze van dansers en theatermakers die stap voor stap tot een voorstelling komen. Hier waren alle spelers amateurs. De meesten hadden helemaal geen acteerervaring. Ongs antwoord daarop is rustig en geduldig repeteren en het betrekken van zijn acteurs bij het opbouwen van verhaal en situatie.
Het gegeven is eenvoudig. Een man genaamd Smith arriveert in Dar es Salaam om wat zaakjes af te handelen. Hij ontmoet de toeristengids Link, de hem wel wil helpen. Gaandeweg ontmoet hij meer helpers, zoals de grafdelver Abdul en de schrootverzamelaar Toatoa. Ieder van hen is zoekende op zijn eigen manier.