Maibobo

Tijdens de Rwandese burgeroorlog van 1994 verloren veel kinderen hun ouders. Vijftien jaar later leven deze jongeren, vaak spottend 'maibobo' (straatjongen) genoemd, in de marge van de maatschappij. Maibobo geeft een realistisch en ontroerend beeld van de levensomstandigheden van deze jongeren waarbij de hoop op een mooie toekomst nihil is. In lang aangehouden shots volgt Niyongabo een plattelandsjongen die hoopt op een betere toekomst in de stad. Zijn zoektocht mondt uit in teleurstelling wanneer hij meer vijandigheden en hypocrisie dan geluk vindt. Wel wordt hij liefdevol opgenomen door de andere zwerfjongeren. Dit verhaal levert subtiele kritiek op de eenzijdige beeldvorming in Rwanda, waarin een rooskleurige toekomst geschetst wordt voor alle jongeren. Niyongabo liet zich inspireren door de vele verhalen van zwerfjongeren in Rwanda en geeft hen in Maibobo een stem. In zijn eerste film laat de jonge Niyongabo zien dat hij veel gevoel heeft voor stijl, beeld en ritme, en een zeer betrokken filmmaker is.