The Shaman

De productie aan horrorfilms in Indonesië is momenteel onvoorstelbaar. Iedere week kan er wel een nieuwe in de bioscoop worden uitgebracht, The Shaman is daar een van de betere en meest recente voorbeelden van.
De film wil ook een hommage zijn aan oudere Indonesische horrorfilms. Daardoor is het onmiskenbaar en onverbloemd een genrefilm. Het opent direct met gegil in een duister bos. Een goed geproportioneerde jonge vrouw rent schreeuwend weg van het gevaar. Ze wordt achtervolgd door een enorme gemaskerde man, een soort beul. Als ze struikelt is ze kansloos. De beul is snel klaar. Hij vertrekt met een emmer met iets bloederigs en laat de rest van het lijk achter. Dan kijken we met de camera mee in een oud etnografisch boek en zien we foto’s van oude getatoeëerde krijgers. De relatie is duidelijk. Oude magische krachten vormen de bloederige drijfveer van de beul.
Een horrorfilm moet op een onderhoudende manier angst aanjagen en dat doet deze film met grote zelfverzekerdheid. De film zal zijn duistere en effectieve verteltrant tot het einde volhouden. De exterieuropnamen voor de film werden gemaakt rond Bogor, een regenachtige Javaanse bergstad, beroemd om zijn vreemde planten, actieve vulkanen en geheimzinnige verhalen. Regisseur Raditya Sidharta maakte ook een deel in de horror-omnibusfilm Takut: Faces of Fear, die ook in dit programma draait. Hij maakte daarin het vijfde deel, The Rescue, een korte sciencefiction-actiefilm met moderne kannibalen. (GjZ)