The Land

In deze observerende debuutfilm van de jonge Chinese fotograaf en regisseur He Jia (zijn oorspronkelijke, etnische naam; hij is ook bekend onder de naam Wang Haolin) wordt een oudere man uit de stad gevolgd die naar een katholiek bergdorp in een afgelegen streek van het land reist.
Hij gaat aan de plaatselijke bevolking foto’s laten zien. De foto’s zijn drie jaar eerder door zijn zoon gemaakt. Over de motieven van de fotograaf komen we zo goed als niets te weten. Met vaste hand filmt de regisseur hoe de man, begeleid door steeds andere dorpelingen, de huisjes afgaat om mensen met hun vastgelegde verleden, en daarmee met de veranderingen, te confronteren. Hun reacties zijn even bescheiden als innemend en geanimeerd en The Land groeit, zodra de kijker de verwachtingen over dramatische plotontwikkelingen laat varen, uit tot een prachtige typologie van het plattelandsleven.
De uitdrukking minder is meer geldt zeker voor dit volwassen en compromisloze humanistische document, een persoonlijke studie van de kleine emotie in een in economisch opzicht achtergebleven gebied. Nadat aan het einde van de film een dorpsfeest een gemoedelijk totaalbeeld schetst van deze ongecompliceerd lijkende gemeenschap, volgen de foto’s waar het om gaat. Foto’s die zonder de voorafgaande beelden misschien tot clichématige reacties hadden geleid, maar daar nu de mogelijkheid niet meer toe bieden. De verdieping is ze vooruitgegaan. (GT)