Sphinx on the Seine

Fragmentarische super8-beelden volgen elkaar op, overbruggen geografisch gezien duizenden kilometers en maken grote sprongen in de tijd met elk montagepunt. Noties van tijd, ruimte en herinnering botsen op elkaar in een visueel weefsel van abstracties, landschappen, patronen, overlappingen en grafische vormen om zo de eerste mysterieuze momenten van dromen en slapen te suggereren. De hypnotiserende, minimalistische soundtrack is van Jefre Cantu-Ledesma (van de groep Tarentel).