Ik herinner me dat de hele film op de een of andere manier zweefde, dreef. Vluchtige beelden, maar uiterst precies. Notities door een zeer gevoelige hand, licht en diepzinnig. Een liefdesbrief en een dans in het gras. Weer een gedicht, weer een poging het onzichtbare te tonen of een stem te geven aan het onzegbare.