Khiam 2000-2007

Het lijkt alsof alles wat in de brandhaarden van het Midden-Oosten ooit is gefilmd, op de een of andere manier actueel blijft. Of op een zeker moment weer actueel wordt.
Op de avond dat deze cataloguspagina werd geschreven, trokken Israëlische tanks de Gazastrook binnen. De geschiedenis herhaalt zich. Keer op keer, moet men daarbij zeggen.
Daarom is de onderneming van de onvermoeibare Libanonchroniqueurs Joana Hadjithomas en Khalil Joreige om hun film twee keer te maken, door na het zich herhalen van de geschiedenis weer terug te keren, ook uitermate zinvol en uiteraard ook uitermate tragisch.
De eerste film Khiam werd in 2002 al eens in Rotterdam vertoond, zoals nagenoeg alle films van het duo in Rotterdam te zien zijn geweest (en dit jaar is nog een andere te zien: Je veux voir). Khiam was een detentiekamp in het zuiden van Libanon en de film gaat over de periode dat het Israëlische leger het gebruikte tijdens de bezetting van Zuid-Libanon, die van 1982 tot 2000 duurde.
De makers wilden in 1999 (dus nog tijdens de bezetting) een film maken van het kamp, maar dat was onmogelijk. Beelden van het kamp waren niet te maken. Daarom kozen ze voor een radicaal andere vorm. Ze vroegen zes ex-gevangenen (drie mannen en drie vrouwen) om het kamp en het leven in het kamp zo gedetailleerd mogelijk te beschrijven. Om zo een innerlijk beeld op te roepen. Acht jaar later lieten ze dezelfde mensen weer een beeld oproepen. Geschiedenis aan het werk. (GjZ)