Il divo

Sorrentino zorgde afgelopen jaar voor een tweede Italiaanse film over de nauwe verbintenissen tussen politiek en maffiose praktijken, die net als Gomorra hogen ogen gooide. Il divo is een gewaagde, bovengemiddeld gestileerde biografische film over voormalige zevenvoudig Italiaans premier Giulio Andreotti. Na zijn laatste ambtstermijn raakt deze raspoliticus, die meer dan zestig jaar zijn stempel op de Italiaanse politiek had gedrukt, betrokken in een rechtszaak over zijn vermeende banden met de maffia en de moord op een onderzoeksjournalist. Andreotti, sinds 1945 lid van het parlement, zag 33 regeringen passeren, en werd in 1991 tot senator voor het leven benoemd, waardoor hij sinds die datum politieke onschendbaarheid geniet. Op de rechtszaak volgde in cassatie vrijspraak vanwege verjaring van de vermeende criminele connecties. Sorrentino laat het kopstuk van de Democristiani als een spin in het ingewikkelde web van de Italiaanse politieke mores ogenschijnlijk soms bewogen maar in feite ijskoud zijn pad uitzetten. Met een dwingende soundtrack en een zeer beheerste cameravoering laat Sorrentino er geen onduidelijkheid over bestaan hoeveel touwtjes Andreotti in handen had. Il divo lieert Andreotti aan talloze andere verdachte politici en zakenmensen en schetst daarmee een ontluisterend beeld van zestig jaar Italiaanse ‘democratie’. (EH)