El cant dels ocells

Albert Serra verraste twee jaar geleden met zijn uitzonderlijke speelfilm Honor de cavalleria, een minimalistische Catalaanse weergave van Cervantes’ Don Quixote de la Mancha. Hierin reizen Quixote en Sancho veelal zwijgzaam door het Catalaanse landschap. Met El cant dels ocells verfilmt Serra opnieuw een klassiek verhaal: het Bijbelse Driekoningen-epos. De drie wijzen sjokken in een kaalgeslagen omgeving naar de stenen hut waarin Jezus geboren is, onderwijl discussiërend over de juiste richting.
Naast de sublieme amateuracteurs uit Honor de cavalleria speelt dit keer ook de vader van een van hen mee. Daarnaast gaf Serra kleine rollen aan zijn producente en aan de vaste Rotterdam-medewerker Mark Peranson, die ook een 'making of' realiseerde: Waiting for Sancho. Zij improviseren de veelal woordloze, bescheiden handelingen in statische shots. Serra laat hen dan weer als profetische silhouetten, dan weer als absurdistische archetypes afsteken tegen het overweldigende, in zwart-wit gefilmde landschap.
De regisseur, die Spaanse literatuur, kunstgeschiedenis en vergelijkende literatuurwetenschap studeerde, zegt niet van de moderne wereld te houden. In reactie op het in zijn ogen dramaturgisch nog zeer verantwoorde Honor de cavalleria stelt hij zich hier ten doel elke sentimentaliteit te vermijden en ontdoet hij het verhaal van elke overbodige spanningsboog. Het resulteert in een even droogkomische als indrukwekkende weerslag van een mythische queeste. (GT)