All My Failed Attempts

Ten minste twee redenen gaf de regisseur op waarom ze in korte tijd een reeks korte films maakte. Ze verhuisde haar kantoor in Kuala Lumpur van een drukke Indische wijk naar een rustige villawijk. Een nieuwe uitvalsbasis, dan ook een nieuwe werkwijze, dacht ze, en ze besloot iedere maand een korte film te maken. Volgens haar deed het er niet toe of de films goed of slecht zouden zijn; het maakproces stond voorop. Een tweede reden was om een antwoord klaar te hebben op de meest gestelde vraag aan de maker van een succesvolle eerste film (in dit geval de Tiger Award-winnaar Love Conquers All, 2006). Namelijk: ‘Wanneer komt je tweede film?’ Die tweede film heeft zijn tijd nodig, dus het antwoord luidt voorlopig: ‘Ik maak korte films. Iedere maand een.’
De zeven korte films in deze serie zijn zeer verschillend. Het lijkt er soms op of de maakster ontevreden is met haar opleiding en voor zichzelf de filmgeschiedenis nog eens over doet. Er is een haarzuivere documentaire (Chicken), er zijn dramatische dialooggedreven films (The Need of Ritual, Everyday, Everyday), dramatische handelingen (To Say Goodbye) en zelfs burleske sciencefictionfilms (Dream #1, #2 en #3).
Het zijn niet zomaar vingeroefeningen, want een aantal korte films zijn kleine meesterwerkjes. Binnen al die variaties in vorm bleef de maakster haar thematiek trouw. Nog steeds laten haar personages zich niet leiden door de rede. Zeker niet in de liefde. (GjZ)

• 

• 

•