Agrarian Utopia

Op het eerste gezicht is Agrarian Utopia een zuivere documentaire, maar langzaam ontvouwt zich de onderliggende opzet van de film. Bijna als een valstrik, al was het niet de bedoeling de kijker bij de neus te nemen. Door de manier waarop de filmmaker zijn verhaal vertelt over het platteland en het verdwijnen van traditionele werkmethoden, lijkt het alsof wat je ziet altijd zo was en altijd zo zal blijven. Dat zou hij namelijk ook zo willen, maar hij weet wel beter.
Om te tonen hoe een modderig rijstlandje door de seizoenen heen wordt bewerkt, huurde hij zelf een stukje land. Hij bood lokale boeren de opbrengst als ze het op de traditionele manier wilden verbouwen. Zonder machines, zonder elektriciteit. Het ziet er zo gewoon uit, maar toch is het fictie.
De buurman van de boeren is helemaal geen boer. 'De professor' wordt hij genoemd, en hij houdt er geheel eigen opvattingen op na. Zijn filosofische manier van rijst verbouwen wekt alom verwondering.
De film is opgenomen in het noorden van Thailand in de streek waar de filmmaker opgroeide. Zo bezien is het ook nog een autobiografische film. Zeker geen politiek pamflet, wel een pleidooi voor het respectvol omgaan met de natuur. Ja, dat klinkt utopisch, en utopisch rijst verbouwen ziet er prachtig uit. (GjZ)