Achternbusch

Cultregisseur Herbert Achternbusch die een kleine dertig films en tien toneelstuken regisseerde, acteerde, romans en essays schreef en nog schildert ook, bleef voor zijn publiek toch een ondoorgrondelijke man. Andi Niessner, die bij twee van zijn laatste grote speelfilms deel uitmaakte van het productieteam, licht met Achternbusch een tipje van de sluier op. Achternbusch, die ondanks grote erkenning in 2002 stopte met filmmaken, liet een zeer eigenzinnig oeuvre na. Daarin toonde hij zich een compromisloos en onconventioneel filmer, met een uitgesproken haat-liefdeverhouding tot zijn geboortegrond Beieren. In de documentaire spreekt Achternbusch openhartig over zijn ouders, het geloof, zijn jeugd en de begintijd van zijn creatieve loopbaan. Niessner reist met hem mee naar plekken die hij liefheeft en doorsnijdt deze uitstapjes met persoonlijke herinneringen van zijn kinderen en oude bekende Margarethe von Trotta, Gabi Geist, Dieter Dorn en Sepp Bierbichler. Achternbusch spreekt zich op zijn beurt uit over collega-regisseurs als Schlöndorf, Von Trotta en Herzog. Langaam maar zeker krijgt de deels zelfgekozen eenzaamheid waarin deze regisseur - in het verleden een frequente gast van het International Film Festival Rotterdam - werkt, meer contouren.