A Purification Pod

De kamer van Riri Riza, de maker van de Indonesische nationale kaskraker van 2008 Laskar pelangi, moet de indruk wekken of zich er net een reinigingsritueel heeft afgespeeld of zich zal gaan afspelen. Riza heeft ook een korte film in dit programma, een onderdeel van de omnibusfilm Takut, en daarin is zo’n ritueel te zien. In Titisan Naya, Incarnation of Naya, gaat het om het reinigingsritueel van een kris (Indonesische dolk) die belangrijk is voor een familie. De film laat zien dat ook als je er sceptisch of onwillig tegenover staat zo’n ritueel toch macht over je kan hebben.
Betreed de kamer alleen, zo wil de filmmaker. Dit opdat de geuren, het licht en het geluid ongestoord op de bezoeker kunnen inwerken. In feite wil de filmmaker een gevoel oproepen dat hij zich zelf herinnert van dit soort ceremonies, die overal op Java en daarbuiten worden opgevoerd - soms in een mix van diverse Indonesische culturen. De bedoeling van het alleen-zijn van de bezoeker is natuurlijk dat je je niet alleen voelt. Dat er nog iets anders in de kamer is. De wierook, de kris, het kannetje met kippenbloed en de andere offergaven zijn er tenslotte niet voor niets. De essentie van het reinigingsritueel is dat men zijn schulden aan de omringende geesten bekent om die zonden af te wassen. De filmmaker wil door middel van deze kamer zijn eigen ervaring met rituelen met de bezoeker delen. (GjZ)