Staub

Stof. Het is overal. Het is het kleinste met het blote oog waarneembare deeltje. Het vormt een fysieke scheidslijn tussen de onzichtbare en zichtbare werkelijkheid. Stof nestelt zich overal, meestal ongewenst. We produceren het zelf in grote en risicovolle hoeveelheden, om vervolgens te proberen ons er weer van te ontdoen. Stof veroorzaakt ziektes want het draagt talloze chemicaliën, pigmenten en gifstoffen mee. De kosmos bestaat uit stof. Film is niets meer dan gefixeerd stof dat in een donkere filmzaal oplicht en beelden verschaft.
In Staub presenteert Hartmut Bitomsky een fenomenologische analyse van vrijwel alle gedaantes die stof kan aannemen en hij betreedt daarmee een even antropologisch als filosofisch terrein. Hij bezoekt schoonmakers, fabrieksarbeiders, laboranten, botanisten, meteorologen, astronomen en kunstenaars. Stof blijkt even tastbaar als ongrijpbaar. Een product dat, afhankelijk van de perceptie, tot business, artistieke inspiratie of grootste vijand wordt.
Bitomsky laat zijn associaties de vrije loop, becommentarieert naar hartelust zijn bevindingen en lijkt vooral te willen benadrukken dat daar waar wij het stof ontwaren, het ons in feite alweer verslagen heeft. (EH)