Spook House

De documentaires van Cameron Jamie vallen wellicht op door hun op het eerste gezicht onuitgesproken vormtaal. Soms lijken het louter registraties van straatcultuur en folkloristische gebruiken zonder specifieke artistieke ambities. Jamie gebruikt echter wel degelijk een eigen idioom, hij wijkt alleen af van gebruikelijke verteltechnieken. Het belang van zijn films schuilt niet zozeer in de formele esthetica ervan. Hij stelt laagdrempelige volksevenementen die het burleske en groteske omhelzen en kunst op één lijn en presenteert ze daarmee beide als een vorm van sociaal ritueel. Of hij verbindt zeer uiteenlopende elementen uit de volksculturen van het Europese en Amerikaanse continent met elkaar, waardoor ze vanuit een gemeenschappelijke of soortgelijke basis ontstaan lijken te zijn. In Spook House reist hij met de camera door de buitenwijken van Detroit waar huizen, garages en kelders de spookachtige arena vormen voor de meest bizarre Halloweenpersonificaties en horrorattributen. Jamie oordeelt niet. De film wisselt van zwart-wit naar kleur en omgekeerd hetgeen een metaforische sprong van heden naar verleden, werkelijkheid en fictie teweegbrengt en vooral de lange traditie van deze vorm van sociaal theater markeert. Zoals vaker zijn er geen dialogen en wordt de rol van een ontbrekende voice-over als het ware overgenomen door de soundtrack van de hardrockband The Melvins, die voor een passend grensoverschrijdend klankbord zorgt.