O_Rex

De experimentele performances van CREW_Eric Joris ontwikkelen een hybride theatraliteit, die de toeschouwer confronteert met de technologische conditie van zijn eigen bestaan.
De mythologische figuur Oedipus staat hier symbool voor de moderne mens en zijn tragische lot. Oedipus is al ziende blind en hij ziet pas echt wanneer hij blind wordt. Zijn tragedie is met andere woorden dat hij er nooit in slaagt een centraal perspectief op de wereld te verwerven. Het theater van CREW verbeeldt die situatie door de ruimtes waarin het drama zich voltrekt te ontdubbelen en Oedipus deel te maken van een veelkamersysteem zonder overzicht. Middels technologische interfaces ontstaat een uniek samenspel tussen reële en virtuele kamers. Tragische figuren bewonen deze ruimtes. Het lot van die figuren – en dat van de toeschouwer – lijkt te zijn dat ze telkens slechts een fractie van de wereld zien. En zelfs daarvan kunnen ze niet zeker zijn. De theaterzaal spat als het ware open in een verzameling van gescheiden ruimten die tegelijk toch met elkaar verbonden zijn.
Het resultaat is geen opera maar een vermenigvuldiging van visuele en akoestische ruimtes. Het libretto dat Jean Cocteau voor Stravinsky schreef, vormt daarbij het uitgangspunt voor een bredere beschouwing over de moderne mens en zijn tragische lot. Wie behoort de echte werkelijkheid toe? In O_Rex worden de blikvelden van de ‘ondergedompelden’ (en de toeschouwers) daadwerkelijk verwisseld. De mens staat in spreidstand tussen schuivende werkelijkheden.