Life Track

In een dunbevolkt, heuvelachtig gebied woont een man genaamd Zezhu in een klein huisje. Gezien het feit dat hij geen armen meer heeft is het wonderbaarlijk genoeg dat hij het zo goed als in zijn eentje redt. Hij heeft geleerd allerlei zaken met zijn voeten, tenen en mond te doen, variërend van het rollen van sigaretten, tot timmerwerk en gitaarspel.
Op een dag ontmoet hij een jonge vrouw, Xiangshu. Ze is doofstom. Xiangshu is naar het platteland gekomen op de vlucht voor de politie, omdat ze een man heeft vermoord die haar wilde verkrachten. Zezhu neem haar bij zich in huis. Het is het begin van een op zijn zachtst gezegd bijzondere relatie. Hoe moeilijk communicatie tussen hen ook lijkt, ze worden van elkaar afhankelijk en het huisje wordt gezelliger. Zezhu wordt echter geplaagd door herinneringen aan zijn moeder, die ook doof was. Maar uiteraard draait de relatie om vragende blikken, staren en wegkijken.
Zo in het oog springend als het gegeven is, zo puur, minimaal en vrij van effectbejag is de uitwerking in deze Chinees-Koreaanse productie van debutant Jin. Op het festival van Pusan werd hij ervoor beloond met een New Currents Award. In lange, soms repeterende scènes, wordt de uitdaging aan de kijker duidelijk: niet wegkijken daar waar velen uit misplaatste schaamte al snel een andere kant op kijken, maar de blik van deze twee tragische outcasts beantwoorden, en niet ontkennen. (GT)