Junk Films: The Collected Short Shockumentaries of Tsurisaki Kiyotaka

Tsurisaki Kiyotaka is in de eerste plaats fotograaf. Een bijzondere fotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van de dood. Zijn tentoonstellingen met foto's van uitsluitend lijken hebben internationaal succes. Hij zou er al meer dan duizend hebben gefotografeerd. En geen gewassen, geprepareerde lijken die worden opgebaard, maar vergane of uiteengereten lichamen die op vuilnisbelten of na verkeersongelukken zijn aangetroffen. In eigen land leverde de ongecensureerde blik van Tsurisaki hem de nodige juridische problemen op.
Nu precies tien jaar geleden (1998) presenteerde het festival een themaprogramma onder de titel Cruel Machine. Zonder twijfel zou Junk Films van Tsurisaki daar goed in hebben gepast. Als filmer gaat hij ongeveer net zo te werk als hij als fotograaf doet. Hij reist de wereld af als een oorlogsfotograaf. Hij is alleen niet geïnteresseerd in de gevechtshandelingen, maar in de resultaten na de veldslag. In de lichamen van wie het niet hebben overleefd. En ook heeft hij oog voor rampen, honger en ongelukken.
Zijn beelden zijn eigenlijk wonderlijk weinig sensationeel. Hij registreert afstandelijk, als een gewone omstander bij een ongeluk. Zo gaat de film, als een fotoboek opgebouwd uit een reeks korte films, ook over de toeschouwers, en over de kijkers die zijn film durven te gaan zien. De film staat duidelijk en bewust in de traditie van het roemruchte Mondo Cane (1962) van Gualtiero Jacopetti. En doet daar niet voor onder. (GjZ)