Dainipponjin

Matsumoto Hitoshi is sinds jaar en dag een van de grootste komieken en vormvernieuwers van de Japanse televisie. En te oordelen naar zijn filmdebuut, is hij ook als filmregisseur een dwars en origineel talent. Dainipponjin heeft lang op zich laten wachten. Vijf jaar deed Matsumoto over het scenario, en de film was - onder grote geheimzinnigheid - een jaar in productie. Uiteraard neemt hij zelf de hoofdrol voor zijn rekening. Het resultaat is zonder overdrijving uniek te noemen, juist voor degenen die wel wat gewend zijn aan Japanse buitenissigheden. Dat komt evenzeer door de alledaagse verbeelding van existentiële mismoedigheid, die het hart van de film vormt, als door de heerlijke computeranimaties en het bizar transcendentale einde.
Dainipponjin betekent zoveel als ‘de grote Japanner’. Lange tijd wijst niets erop dat de titel verwijst naar de man die geïnterviewd wordt, Daisato, een doodgewone veertiger die met behoorlijke relatie- en motivatieproblemen kampt. Maar hij is wel degelijk 'de grote Japanner', wiens onontkoombare lot het is om net als zijn voorouders de uit de kluiten gewassen ‘baddies’ te bestrijden die Japan om de zoveel tijd belagen. Daartoe wordt Daisato op speciale plekken opgeladen, waardoor hij groeit tot reuzenformaat. Maar de verantwoordelijkheid weegt hem zwaar. In deze gemediatiseerde tijden is alles live op tv, en de kijkcijfers dalen. Bovendien klagen de burgers over de rommel die zijn strijd veroorzaakt. (GT)