Come Back Africa

Lionel Rogosin maakte samen met de mensen van het beeldbepalende tijdschrift Drum een accuraat en onbevooroordeeld portret van het leven in de townships in Zuid-Afrika tijdens de apartheid. Met de beste zwarte stedelijke musici baande deze film nieuwe paden door de wijze waarop de Afrikaanse stedelijke identiteit werd getoond, evenals de ontberingen en de harde werkelijkheid in de townships, op de magische plek die bekendstond als Sophiatown (later vernietigd).
Rogosin draaide deze film illegaal. Hij had alleen een vergunning gekregen door te doen alsof hij een film ging maken over straatmuziek, waarbij hij evengoed voortdurend last had van de strenge apartheidswetgeving. Met amateuracteurs, gebrekkige apparatuur en in zeer korte tijd, probeerde hij het leven in de townships en dat van de gastarbeiders onder het apartheidsregime in beeld te brengen. De acteurs kregen de rol die het best paste bij hun persoonlijkheid en levenservaring, zodat alles zo echt mogelijk zou lijken. Bovendien kregen ze niet een tekst voorgeschreven, maar werd hen alleen verteld welke informatie en welke emoties ze in een bepaalde scène moesten overbrengen - een techniek die Rogosin omschreef als ‘gecontroleerde, spontane dialoog’.
Zacharia is een gastarbeider zonder werkvergunning, die blootstaat aan uitbuiting en willekeurig ontslag en elk moment gearresteerd kan worden. Het gebruik van de talen Fanakalo, Afrikaans, Zulu en Engels is essentieel voor het begrip van de film. (EH)