Captain Ahab

Philippe Ramos maakte in 2003 al een korte film met de naam Capitaine Achab. Nu, vier jaar later, komt hij uit met een lange speelfilm over de tragische kapitein uit het door velen niet te verfilmen geachte klassieke meesterwerk Moby Dick. Ramos volgt de verhaallijn van Herman Melville niet klakkeloos. Integendeel, hij laat de film bovenal een biografie zijn van Achab, verteld vanuit de perspectieven van vijf verschillende personages, waarvan hij er zelf vier heeft ingebracht. Alleen het laatste deel valt enigszins met de roman samen.
De vijf verschillende vertellers verhalen als voice-over van hun ervaringen met de jonge Achab, in de film opgroeiend in de bossen met een norse vader (Jean-François Stévenin), en met de latere eigenzinnige en ambitieuze zeeman (Denis Lavant). Ramos heeft de historische setting van het negentiende-eeuwse New England overtuigend neergezet en schetst als een weelderige schilder met de precisie van een rondreizende portretfotograaf de omgangscodes binnen de sociaal geladen ontmoetingen van zijn personages. Achab blijft daarbij al die tijd een eenling, op zichzelf teruggeworpen, vol brandende ambitie, op weg naar een onvermijdelijk einde. Ramos expliciteert dit einde als hij de kapitein, die ook in het boek een min of meer suïcidale onderneming tegen de witte walvis was begonnen, de dood bewust laat opzoeken. Met terugwerkende kracht verleent dit einde zijn leven nog meer dramatische eenzaamheid.