Bare-assed Japan

Ishii Yuya is een jonge filmmaker en dit is een recente film, die in 2007 de grote prijs van het PIA-filmfestival in Tokio won. Toch heeft Ishii na deze film maar liefst drie nieuwe speelfilms gemaakt. Net als Bare-assed Japan zijn het bijna laconiek gemaakte films, die worden bevolkt door alledaagse, maar niet al te gewone mensen, en zich afspelen op doodgewone en daardoor ongebruikelijke locaties. En ze hebben humor. Een vreemde, absurde, droge en soms zwarte humor.
De hoofdpersoon van deze film is de jonge man Komatsu Taro (Toyone Yuichi), die niet goed weet wat hij na de middelbare school met zijn leven aan moet. Hij droomt van een huisje buiten om groenten te verbouwen en het lukt hem zowaar om dat te bemachtigen, al is het een lelijk huisje op een lelijke plek. Tot zijn eigen verbazing wil het meisje op wie hij zijn oog heeft laten vallen ook zomaar mee naar zijn huisje. Minder geslaagd is dat zijn grootvader verongelukt en dat zijn alcoholistische en werkloze vader hem achternakomt naar zijn vrijplaats. Leven van je eigen stukje land valt niet mee voor deze onhandige stedelingen.
De mensen in de film zijn charmant door hun onbeholpenheid en die onbeholpenheid karakteriseert de film zelf ook enigszins. Het eigen tempo van de film en de eigen manier waarop hij gemonteerd is, sluiten mooi aan bij de terloopse absurditeit van het leven van zijn hoofdpersonen. (GjZ)