Weed

Veel onafhankelijke Chinese producties van de laatste jaren kunnen worden geschaard onder de noemer ‘cinema of loss’. Hoogtepunten in dit ‘genre’, dat reflecteert op wat er door de ‘grote veranderingen’ verloren is gegaan in levenswijze en leefomgeving, zijn te vinden in films als die van Jia Zhang-ke. Ze onderzoeken wat er gebeurt met de ruimte, nu het land ondersteboven wordt gekeerd. Personages zijn vaak plattelandsbewoners die naar de miljoenensteden verhuizen, waar familieverbanden verdwijnen en waarvoor geheel andere sociale ‘structuren’ in de plaats komen.
Ook Mayi, de hoofdpersoon in dit markant gestileerde debuut, is zo’n nieuwe stedeling. Hij werkt als verhuizer voor een bedrijfje van een familielid. In zijn vrije tijd drinkt en kaart hij wat met zijn collega’s. Op een gegeven moment ziet hij kans zich in de buurt van de mooie Hudie te manoeuvreren en zijn obsessie laat zich niet stoppen als duidelijk wordt dat ze wel heel veel mannen ontvangt. Zijn verlangens en ambities brengen hem op een pad van kleine listen, met dramatische afloop.
Het verhaal, waarin echo’s van Kieslowski’s A Short Story About Love doorklinken, speelt ten tijde van de zogenaamde Sars-schrik. Acteur Mai Zi, die ook tekende voor de muziek, geeft gestalte aan een fascinerende held die herinnert aan de zwijgende film – net als de gemanipuleerde beelden, die suggereren dat zijn wereld wordt omsluierd door duisternis. (GT)

• 

• 

•