The Bet Collector

Een innemende film die aan een ware zegetocht langs internationale filmfestivals bezig is. Een kleine film met een groot hart. De film wordt gedragen - en dat is hier bepaald geen loze uitdrukking - door Gina Pareño. Pareño is een Mama Manilla zoals Anna Magnani Mama Roma was. Een sterke, emotionele en volkse vrouw die beurtelings strijdvaardig en wanhopig is. Ze speelt met verve de rol van Amelita, de bet collector uit de titel, die in haar sloppenwijk de briefjes van het gokspel jueteng ophaalt. Jueteng is immens populair, maar het is ook illegaal. De vrouw die de briefjes verzamelt en de spelers overhaalt ook deze keer weer mee te doen, moet dus over speciale kwaliteiten beschikken. Die kwaliteiten heeft Amelita, maar ze is ook te goed en te religieus voor deze harde gokwereld, waardoor veel mensen misbruik van haar maken. In de eerste plaats haar luie, voor de tv hangende echtgenoot, en eigenlijk de hele buurt, de priester incluis.
Dit is de zevende film van Jeturian en daarmee is hij bepaald geen debutant te noemen. Toch heeft The Bet Collector de frisheid van een debuut. Na een aantal meer commerciële en industrieel geproduceerde films maakte Jeturian nu een kleine film op digitale video, en dat betaalde zich terug in een hoge authenticiteit. Jeturian is al de nieuwe Lino Brocka genoemd. Dat is misschien te veel van het goede, maar het geeft aan hoezeer men onder de indruk is van deze warme en oorspronkelijke film. ( GjZ )