No Place Like Home

Perry Henzells The Harder They Come vormde in 1972 wereldwijd een introductie tot de reggae. De acht daaropvolgende jaren was Henzell bezig om geld bij elkaar te krijgen voor zijn tweede Jamaicaanse speelfilm, No Place Like Home. Hij draaide die film in de loop van de jaren zeventig, maar toen het New-Yorkse laboratorium waar het filmmateriaal lag opgeslagen ophield te bestaan, raakte het negatief kwijt. Tot grote vreugde van Henzell werd het onlangs teruggevonden. De film kon worden voltooid, maar Henzell overleed helaas net voordat No Place Like Home aan een Jamaicaans publiek kon worden vertoond.
De film ademt een wijsheid die het simpele verhaal (over een producente van reclamefilms die haar weggelopen steracteur moet zien op te sporen) ver overstijgt. Ook in deze tweede film van Henzell vormt reggae (van o.a. Bob Marley en Desmond Dekker) de ruggengraat. Daarnaast zit de film vol inventieve, rauwe en doorvoelde observaties van het dagelijks leven. De film heeft zeker ook een nostalgische kant en geeft met zijn kleur, ritme, muziek en camerawerk een beeld van een inmiddels wellicht verdwenen samenleving.
Cameron Baily (Toronto catalogus): ‘Met de opgewekte gratie van een oude filosoof geeft Henzell zijn mening over globalisering, politieke corruptie en de nog steeds beladen sfeer van interraciale verhoudingen.’ (EH)