Nacido y criado

Santiago’s leven lijkt in alle opzichten succesvol. Samen met zijn vrouw Milli runt hij een veelbelovend bedrijf in binnenhuisarchitectuur. Hij kan zich een luxe appartement en een onafhankelijk bestaan veroorloven. Met hun dochtertje Josefina vormt het stel een ideaal gezinnetje dat een wellicht voorspelbaar maar gelukkig dagelijks leven leidt. Dan wordt hun leven door een ongeval gruwelijk ontwricht.
De grootsteedse glamour en voorspoed, door Trapero in voornamelijk witte, maagdelijke decors en levendige scènes neergezet, maakt daarop plaats voor de trage, grijze en genadeloos winterse landschappen van Patagonië. Hier verschuilt Santiago zich en probeert hij als eenvoudige werknemer op een klein, desolaat en nauwelijks functionerend vliegveldje in de anonimiteit zijn verleden te ontkennen. Hoewel hij er vrienden maakt met wie hij kan jagen en de monotone dagen weg kan drinken, vindt hij er geen rust. Tijdens zijn onopwindende en liefdeloze verblijf blijft zijn verleden hem achtervolgen.
Trapero bouwt langzaam maar gestaag aan een intieme vertelling waarin het isolement zijn hoofdpersonage troost noch uitkomst biedt. Zijn acteurs spelen overtuigend en naturel in een natuurlijke mise-en-scène die even terloops als uitgekiend is. Uiteindelijk besluit Santiago de waarheid onder ogen te zien en reist hij terug naar de stad. (SdH)