Juventude em marcha

Een streng en origineel meesterwerk waarin voor alles de tijd wordt genomen en waarin herhaling een bijna beklemmende stijlvorm is. De film speelt zich af in de wijk Fontaínhas in Lissabon, in een gemeenschap van Kaapverdianen. Hoofdpersoon is de oudere, melancholische en verslagen Ventura. Na 34 jaar huwelijk is hij door zijn vrouw Clotilde verlaten en kijkt nu terug op een hard en vreugdeloos leven. Ventura schrijft haar een brief (of beter, laat hem schrijven) die hartverscheurend is in zijn onbeholpen wanhopigheid. Keer op keer draagt hij de brief voor, terwijl hij op het punt staat om uit zijn wijk te worden losgesneden en een kaal appartement te betrekken.
De beelden van de interieurs zijn door Costa als het ware in een bankschroef gezet en de amateur-acteurs lijken verplicht naar Bresson te hebben gekeken. Je kunt ook goed zien dat Costa niet lang geleden (2001) een mooie documentaire over Jean-Marie Straub en Danièle Huillet maakte. Jim Hoberman (Village Voice) noemde Juventude em marcha een ‘ exer cise in Straubian neorealism ’. Waarmee geenszins gezegd wil zijn dat Costa niet zijn eigen stilistische inbreng heeft: de film is origineel op alle niveaus.
De arthousefilm is een internationaal genre geworden, maar Costa onttrekt zich aan de esthetiek en psychologie van deze films. Hij zoekt geen schoonheid en ook geen begrip. Eerder zoekt hij de nulgraad van het kijken. (GjZ)

• 

• 

•