Immer nie am Meer

Twee mannen zijn op weg naar de opening van een wijnwinkel. De een is ongelukkig getrouwd met de eigenaresse, de ander wil zich er alleen maar bezatten. Ondertussen probeert een gemankeerde komediant met accordeon ergens een receptie op te leuken. Ook hier zit het niet mee. De accordeonist vertrekt. Als hij probeert het aan te leggen met een joggende vrouw, strandt zijn auto in de berm. De twee andere mannen pikken hem in het donker op. Ze raken aan de praat en kunnen ternauwernood de joggende schone ontwijken. De auto dondert van een beboste heuvel en komt vast te zitten. De sloten werken niet meer, de deuren en ramen gaan niet meer open. De drie mannen zitten als ratten in de val.
In de komedie die zich vervolgens ontwikkelt, laveren de drie mannen tussen onderlinge wrijving, kameraadschap en afhankelijkheid. Ongewenste intimiteiten worden uitgewisseld, geheimen worden verklapt. Droogkomische dialogen volgen elkaar op binnen een ondefinieerbaar tijdsbestek waarin ze op voor hen onbegrijpelijke wijze door een onbekende worden gemanipuleerd. Hun wederwaardigheden blijken niet alleen van het noodlot af te hangen: een jongetje orkestreert de stappen in hun verhaal via een spel op zijn computer.
Deze moderne en luchthartige klucht is gebouwd op drie zeer verschillende (en overtuigend geacteerde) karakters die, aan elkaar overgeleverd in een claustrofobische ruimte, er de moed moeten zien in te houden. ( SdH )