Eight Twenty Eight

Een diepgaande persoonlijke beschouwing van wat er over is van de essentie van de kibboets. De film bestaat uit indrukken, gevoelens en toevallige gesprekken met oude kennissen en vrienden van Lavi Ben Gal, de filmmaker, die hier vroeger zelf woonde. Volgens de regels van de kibboets moet elke bewoner op 28-jarige leeftijd beslissen of hij blijft of vertrekt. Lavi is vertrokken, maar keert nu terug met zijn camera. Op de paden van de kibboets ontmoet hij mensen die hun gevoelens en angsten over de vele onzekerheden in hun nieuwe leven met hem delen. De kibboets is niet meer wat Lavi zich ervan herinnert. De fundamenten waarop de kibboets gebouwd is zijn geleidelijk vervaagd in de moderne tijd. De samenwerking en de socialistische ideeën zijn vervangen door kapitalisme. De gemeenschap is niet langer het kloppende hart dat zijn ledematen voedt - iedereen staat er alleen voor. Anonimiteit en individualisme zijn tot het hart van deze communale samenleving doorgedrongen.
Terwijl het verhaal zich ontvouwt, verandert het tempo en worden de beelden van de kibboets korter en doorsneden met beelden uit het nieuwe leven van Lavi in Tel Aviv. De statische camera begint te bewegen, wat een onbehaaglijk gevoel teweegbrengt. Hoewel hij in elk beeld aanwezig is, zien we Lavi nooit. Zijn fysieke afwezigheid moet het gevoel versterken van de zoektocht naar het ‘thuis’ dat op zijn smachtende ansichtkaarten staat.