Das Leben der Anderen

In zijn speelfilmdebuut snijdt Henckel von Donnersmarck een thema aan dat tot dusver vooral het domein van de literatuur toebehoorde. Er verschenen weliswaar verschillende komedies over de voormalige DDR, maar het zwarte verleden van de Oost-Duitse inlichtingendienst, de Stasi, werd niet eerder zo serieus verfilmd.
De Stasi telde maar liefst 90.000 medewerkers en zo’n 200.000 informanten. In een zeer overtuigende rol zet Ulrich Mühe de Stasiofficier Wiesler neer, die de beroemde theaterauteur Dreyman dag en nacht afluistert. De vrouw van de auteur, een beroemde actrice, mag op de persoonlijke belangstelling van de minister van cultuur rekenen, die in ruil voor haar gewilligheid haar carrière bewaakt. De vrouw komt meer en meer onder druk te staan als haar man ervan verdacht wordt belastende informatie door te spelen aan het West-Duitse blad Der Spiegel. In Wieslers onwrikbare trouw aan zijn partij komen langzaam scheurtjes als hij de actrice, die hij zo bewondert, wil beschermen. Uiteindelijk loopt zijn behulpzaamheid uit op een tragisch einde voor de actrice en hemzelf.
Na de val van de muur ziet Dreyman zijn Stasidossiers in. Als hij erachter komt wie hem uiteindelijk gered heeft, maakt hij bij het schrijven van zijn nieuwe roman een geste van erkenning. De film heeft in Duitsland de discussie op doen laaien in hoeverre de voormalige Stasiwerknemers recht hebben op rehabilitatie. ( PvH )