Come to Your Own

In de video Come to your Own (1993) zit een donker geklede man op de drempel van een witte kamer. Gedurende 23 minuten legt hij de kijker een reeks voorstellen voor - die in wezen gelijk zijn, maar toch evolueren - met betrekking tot wat hij vervolgens gaat doen. Hij verzoekt de kijker om te komen tot (de onmogelijkheid van) een totale aanwezigheid, terwijl hij hem of haar steeds verder betrekt in het verhaal en de virtuele ruimtelijkheid van de video. Er zijn parallellen getrokken tussen dit werk en Sol LeWitt's serie Incomplete Open Cubes (1974), die ook variaties laat zien op verschillende mogelijkheden binnen een duidelijk gedefinieerd kader.