Balikbayan Box

Filmmaker Mes De Guzman heeft duidelijk talent voor het vertellen van kleine, realistische, rurale verhalen. Dat bewees hij al met het op het festival van San Sebastian geprezen The Road to Kalimugtong, een film die op bijna documentaire wijze de wereld toonde van twee meisjes uit de binnenlanden van Luzon, die iedere dag een ware survivaltocht moesten ondernemen om naar school te kunnen gaan.
De Guzmans nieuwste film is al even landelijk en realistisch. Nu staan drie jongens centraal. Het zijn de kinderen van zogenaamde OFW’s, Overseas Filipino Workers, het legioen van Filippijnse gastarbeiders dat in plekken als Saoedi Arabië, Hong Kong, Taiwan of Japan werkt en geld en goederen naar huis stuurt (in de befaamde balikbayan boxen), waarvan vaak hele families moeten leven. Dat betekent dat de kinderen thuis min of meer aan hun lot overgelaten door het land zwerven. Soms hebben ze een muntje voor de VHS-bioscoop, maar vaker niet. Niet altijd hebben ze genoeg te eten en dan stelen ze wat fruit bij de boeren in de omgeving. Een van die boeren heeft een gewapende bewaker ingehuurd en dat wordt een van de kleine helden noodlottig.
Het is een eenvoudig verhaal dat bewust eenvoudig is verteld. De film is gemaakt met de mensen – en de gewoonten en de taal – van de streek waar ook de filmmaker zelf opgroeide. Hij weet waar hij het over heeft. Hij wist wat hij moest zien. (GjZ)