Acidente

Het organiserende principe in deze poëtische verkenning van twintig steden in Minas Gerais, Brazilië, is volgens de makers het toeval. Hiermee geven ze zichzelf niet genoeg krediet. Schatplichtig aan niets behalve het directe heden kijken ze, voelen ze, luisteren ze. Het is vooral hun vermogen zich, op verschillende tijdstippen van de dag, volledig over te geven aan het moment dat zich voor hun camera voltrekt dat Acidente tot een bijzondere ervaring maakt.
De makers reizen door steden met namen als Gelukkige Hoop, Rode Wateren, Gepijnigde Velden, Waterige Ogen en Onbedekt en vinden er steen, water, ochtendgloren, nacht, schaduw, actie, stilstand, mens, kind en dier. Lang voordat de namen van de steden in een gedicht in beeld verenigd worden, zijn ze al aan elkaar geschakeld door hun gemeenschappelijke suggestieve kracht. Nergens worden ze gereduceerd tot folklore of opgeklopt tot filosofische grootspraak. Fijnzinnig geobserveerd raken de visuele ontmoetingen en flarden van gesprekken aan een schat aan niet getoonde verhalen, die zich net tevoren hebben voltrokken of vlak erna plaats zouden kunnen vinden. Geïsoleerd in het heden worden de korte sequenties van een ontvankelijke eenvoud, alsof de kijker hun textuur letterlijk even aan mag raken. Minimale geluidseffecten en muziekfragmenten geven kleine kleuraccenten aan de beelden, die altijd vertellen maar zich nooit een analyse af laten dwingen. De tijd wordt tot ervaring. (GT)