1, 2, 3, Whiteout

De film verraadt een maker met een bijzondere achtergrond. 1, 2, 3 Whiteout speelt een origineel spel met het denken over wetenschap en toekomst en refereert met een al even speels gemak aan oude en nieuwe futuristische verbeeldingen. Mede door het voor speelfilms tegenwoordig ongebruikelijke 16mm-formaat en door de retro-aankleding lijkt de film te zijn gemaakt in de jaren zestig of zeventig. De film brengt niet alleen in zijn vorm een verwarrend mengsel van verleden en toekomst, ook het verhaal lijkt aan de tijd te willen ontsnappen.
Véronique (een opvallende rol van Karine Adrover) ondergaat in een ouderwets soort toekomst een reeks wetenschappelijke experimenten. De experimenten worden uitgevoerd door een uitvinder die als een moderne Dr. Mabuse wordt gespeeld door cultacteur Lou Castel (die onvergetelijke rollen speelde in films van Philippe Garrel en Bertrand Bonello).
Naast speelfilmfragmenten bevat de film ook verschillende soorten vignetten en archiefbeelden. De filmmaker verzamelde over een reeks van jaren ook zelf zijn beelden op diverse plaatsen op de wereld, van de Gobi-woestijn tot het New-Yorkse Times Square. De behandeling van de muziek is al even bijzonder en draagt sterk bij aan de intrigerende en vervreemdende sfeer van de film. Aan het geluidsbeeld is minstens evenveel aandacht besteed als aan de visuele kant van de film. Met recht noemt de maker zijn film ook wel een tone poem, een klankgedicht. (GjZ)