William Eggleston’s Stranded in Canton

In 1973 kocht de beroemde fotograaf William Eggleston twee Sony Porta-paks. Deze camera, die in 1966 op de markt kwam, was de eerste voor de gewone consument bedoelde zwart-witvideocamera. Eggleston versleutelde het een en ander aan zijn camera (andere lenzen bijvoorbeeld) en draaide in twee jaar tijd zo’n dertig uur aan materiaal, dat nu pas, in nauwe samenwerking met Robert Gordon, gemonteerd is. William Eggleston’s Stranded in Canton toont ons een waaier aan familie en vrienden: outcasts, dronkelappen, kunstenaars en nachtbrakers, al dan niet stoned (Quaaludes waren erg in destijds). Het is het milieu dat Eggleston zelf frequenteerde, en daardoor wordt de camera nauwelijks als indringer beschouwd en is de sfeer informeel. De film is zo een ongedwongen tijdsdocument geworden waarin Eggleston rondloopt, observeert, laat zien, contempleert. Michael Almereyda (elders in het programma vertegenwoordigd met zijn portret William Eggleston in the Real World) zei over William Eggleston’s Stranded in Canton: ‘Toen ik de verschillende montages van deze ingedikte versie van Egglestons allang verloren gewaande film zag, besefte ik dat ik naar zoiets zat te kijken als het esthetische equivalent van Jurassic Park. Beelden waarvan men dacht dat ze mythologisch of verdwenen waren, zijn uit de diepvries gehaald en blijken nu ineens springlevend. Ze onthullen wezens uit een verloren wereld, die met woeste intensiteit rondparaderen.’ (EH)

• 

• 

• 

•